შაბათს 2 საათზე ბავშვებთან ერთად ბალახივით მწვანე ხალიჩაზე წამოვგორდი.
წიგნი "ევროპელ ხალხთა ზღაპრები" გადავშალე ფრანგულ ზღაპარზე სახელად "მეფის ასული- თაგვი" და დავიწყეთ მოგზაურობა. ზღაპარი, რომ ჩავამთავრე უკვე საფრანგეთში ვიყავით, უფრო კონკრეტულად კი პარიზში.
ახლა სად წავიდეთ? რა გინდათ ნახოთ პარიზში?
ერთხმად პასუხი დისნეილენდი იყო. ყველა ბავშვს დისნეის სამყარო ახსენდება პარიზზე და ყველას იქ უნდა :) სიამოვნებით წავიდოდი თქვენთან ერთად ამ მხიარულ და საოცნებო ადგილას, მაგრამ წარმოსახვის საშუალებით რთულია ატრაქციონზე დაჯდე.
პარიზში ძალიან ბევრი ადგილია სადაც მოხვედრა არამხოლოდ საინტერესო და "სავალდებულოა", არამედ რომლებიც აუცილებლად მოგეწონებათ, აღგაფრთოვანებთ და შთაგაგონებთ. და შაბათსაც ასეთ ადგილს ვესტუმრეთ, ორსეს მუზეუმს.
ორსეს მუზეუმის შენობა პარიზის ცენტრში ააშენეს, როგორც მატარებლების სადგური და წლების განმავლობაში ათასობით მგზავრი ირეოდა ამ ადგილას. მაგრამ როდესაც გამოიგონეს ახალი ტიპის მატარებლები, უფრო დახვეწილები და ჩქარები, ამ სადგურმა ფუნქციონირება შეწყვიტა.
ეს შენობა კი მიტოვებული იქნა.
დანგრევასაც უპირებდნენ, მაგრამ იმ დროინდელმა საფრანგეთის პრეზიდენტმა მოიფიქრა, რომ ის მუზეუმად გადაექციათ და 1986 წელს გაიხსნა დიდი პუბლიკისთვის ორსეს მუზეუმი.
ამ მუზეუმში 1848-1914 წლების ხელოვნების ნიმუშებია წარმოდგენილია. ძალიან ცნობილი მხატვრების შედევრებს წააწყდებით ამ მუზეუმში სეირნობისას . ოთახებში მხატვრებისა და პერიოდების მიხედვითაა გადანაწილებული ნამუშვერები.
და აი ჩვენც მოვხვდით ოთახ ნომერ 35-ში, სადაც ვან გოგის შემოქმედება არის წარმოდგენილი.
ძალიან საინტერესო ცხოვრება ჰქონდა ვინსენტ ვან გოგს.
ის ბავშობიდან სულაც არ ხატავდა და არც მხატვრობაზე ფიქრობდა, 27 წლამდე მან ბევრი სხვა და სხვა პროფესია სცადა და მხოლოდ ამის შემდეგ მიჰყო ხელი ხატვას. ბევრ ქვეყანაში იმოგზაურა, მათ შორის საფრანგეთში სადაც იმპრესიონიზმსა და პუანტილიზმს უფრო მიუახლოვდა.
იმპრესიონიზმი მიმდინარეობაა მხატრობაში, რომლის ტენდენციაც შთაბეჭდილებების ასახვაა ნახატში და არა საგანთა რეალობის. პუანტილიზმი კი მიმდინარეობაა, რომელსაც ახასიათებს თავისებური ხატვის სტილი, წვრილი ფერადი წერტილებით.
ამ წიგნის მეორე ნაწილში წარმოდგენილია ვან გოგის რამდენიმე ნამუშევარი და მათ შესახებ პატარა ტექსტები.
ამ წიგნის დათვალიერების შემდეგ, ისევ ორსეს მუზეუმში "დავბრუნდით" და თანამედროვე ტექნიკის დახმარებით დავათვალიერეთ ამ მუზეუმში წარმოდგენილი ზოგიერთი შედევრი. ბავშვებს უნდა გამოეცნოთ, რომელი მათგანი იყო ვან გოგის, ამასთან ერთად საინტერესო კითხვები მქონდა ზოგიერთ მათგანზე.
ყველას აქ ვერ ავტვირთავ, ძალიან ბევრია, ამიტომ მხოლოდ ვან გოგის რამდენიმე ნახატს წარმოგიდგენთ.
ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა, 1888 ვინსენტ ვან გოგი
აქ ვან გოგმა დახატა ღამე: როგორ ციმციმებს ვარსკვლავები და როგორ აირეკლავს წყალი განათებული ქალაქის შუქს. რატომ არ დახატა ვან გოგმა ვარსკვლავების ანარეკლი წყალზე?
რადგან ვარსკვლავებს არ შიძლება ჰქონდეთ ანარეკლი წყალზე, ისინი ზედმეტად შორს არიან ცაში იმისთვის, რომ მათი ანარეკლი გამოჩნდეს წყალზე.
ავტოპორტრეტი, 1889 ვინსენტ ვან გოგი
ეს ვან გოგის პორტრეტი მისივე შესრულებით არის რეალისტური და მისი გამოხედვის სიმძაფრე შთამბეჭდავია. ის ზის მბრუნავ, გრიგალურ ფონზე. ამ ავტოპორტრეტში რა ელემენტი წააგავს ფონს?
მხატვრის პიჯაკი, რომელიც ასევე არის ჩაბმული გრიგალში. ამით ვან გოგს უნდოდა ეჩვენებინა, რომ ის მისივე მხატვრობით იყო შეპყრობილი.
ოვერ-სურ-ოიზის ეკლესია, 1890 ვინსენტ ვან გოგი
ვან გოგისთვის ხატვა იყო საშუალება გამოეხტა თავისი გრძნობები. აქ, მან სცადა გამოეხატა შფოთი, იმით რომ ჩვეულებრივი სოფლის ეკლესია აქცია დრამატურ მოტივად. დააკვირდი როგორი დეფორმირებულია ეკლესია და როგორი მუქია ცა. ისეთი გრძნობა გვრჩება თითქოს ცამ ეკლესია დაიპყრო. რაში ჩანს ეს?
ეკლესიის ფანჯრებში: მათ იგივე ფერი აქვთ რაც ცას.
ამის შემდეგ გადავინაცვლეთ მაგიდებთან სადაც პუანტილისტური ნახატები დავხატეთ. მათი ელექტრონული ვერსია არ მაქვს, სამაგიეროდ ბავშვების ოთახში არის გამოფენილი.
ესე დასრულდა ჩვენი მოგზაურობა საფრანგეთში, და როდესაც გავედით ოთახიდან ყველანი ისევ თბილისში ავღმოჩნდით, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის წიგნების მაღაზიაში.
No comments:
Post a Comment